Húsandasteggur villist til Akureyrar

Hann sást nokkra daga í röð.  Þarna var hann á Innbæjartjörninni – innan um skúfendur og máva.   

Hann vissi ekki alveg hvernig hann átti að bera sig að, -  og skúfandarkollurnar dissuðu hann sama þótt hann sýndi herralega tilburði.

Þessi Mývetningur stakk í stúf þarna við sjávarsíðuna -  skrautlegri og meira hvítur, blágræn slikja á höfðinu.    

Hvað er líka húsandarsteggur að þvælast niður af hálendinu -  þó að kúluskíturinn og hornsílin séu líklega næstum horfin úr Mývatni?

Samt fór ég niður í Aðalstrætið og stoppaði bílinn, - fór út og gekk niður að fjöruborðinu.    Mér fannst eins og hann þekkti mig – og í stað þess að synda lengra frá  þá kom hann þvert á móti nær landinu, hvimaði og tók svo eina syrpu af höfuðhneigingum.

Ég reyndi að benda honum yfir Vaðlaheiðina og hvatti hann til að leggja lið í Mývatnssveitinni -  þar þurfa menn á ölli sínu liði að halda.

“Ha?”

“Já; auðvitað, ég kem líka.”

Laugardaginn 14.maí 2016

(Myndin fengin að láni frá Sindra)