Vaxandi tunglið skín hálft á vetrarköldum himni
Og örþunn gufuský líða hjá - án þess að það birtan víki
Svona himinn rifjar upp næstum gleymdar minningar
. . með frost og kaldar tær í gúmmístígvélum – mosa og heystrá í vettlingum
hornösin nær alveg niður í munnvikin beggja vegna
. . svolítið sölt . . . . samt ekkert sóðaleg
Það er frost í lofti og óvanur útiverunni dregur maður pappírsvasaklút úr pússi sínu og snýtir sér og stingur í vasa – en þorir ekki að smakka -
. . . . . vill ekki að heiðarlegt fólk sjái að maður er kuldakrokinn í framan